Prolog

 Słońce nieśmiało przedzierało się przez odsłonięte rolety. Przeklęłam w duchu swoją głupotę. Już nie pierwszy raz zdarza mi się coś takiego. Otworzyłam oczy, ale oślepiający blask z zewnątrz sprawił, że natychmiast je zamknęłam. Dłonią chciałam sięgnąć po telefon komórkowy, który zawsze znajdował się na półce obok mojego łóżka. Jednak coś mi nie pasowało. Zamiast na telefon moja ręka natknęła się na coś zupełnie innego. Zdezorientowana podjęłam ponową próbę otworzenia oczu. Udało się! Podniosłam się z wielkim trudem, bo cholerny ból przeszył moją głowę. Rozejrzałam się po pomieszczeniu...Nie znajdowałam się w swoim pokoju...Znajdowałam się w pokoju mojego przyjaciela, w jego łóżku, zupełnie naga...Niepewnie odwróciłam głowę, moje oczy napotkały jego sylwetkę wyłaniającą się spod kołdry. Tylko nie to! Co my najlepszego zrobiliśmy?!

- Richard! - Delikatnie trąciłam go nogą.

- Mamusiuuuuu jeszcze pięć minut - Mruknął.

- FREITAG! - Ryknęłam, a on natychmiast się obudził.

- Julia? - Spytał nieprzytomny. - Co ty robisz naga w moim łóżku?

- Dobre pytanie - Prychnęłam i odwróciłam wzrok. - Alkohol chyba zrobił to czego zrobić nie powinien...

- My... Spaliśmy ze sobą?! - Oprzytomniał w jednej chwili.

- Wszystko na to wskazuje...

- Ale jak to? - Podrapał się po głowie i spojrzał na mnie swoimi brązowymi oczyma. Zatonęłam w ich blasku. Powoli zaczynałam sobie wszystko przypominać...Jego wzrok, patrzący na mnie jak na ósmy cud świata, jego policzek przyjemnie drażniący moją szyję, jego usta wędrujące po całym moim ciele, doprowadzające mnie do szału, jego ręce brutalnie zrywające ze mnie ubranie...Jego dotyk, ruchy, delikatność, namiętność...Tej nocy Richard był tylko mój... Szybko otrząsnęłam się ze swoich myśli i spuściłam głowę. Wstydziłam się tego. - To nie powinno się zdarzyć - Powiedział po chwili. - Julka...Zniszczyliśmy naszą przyjaźń, rozumiesz?!

- Nie, nie rozumiem! Dlaczego tak po prostu nie możemy o tym zapomnieć i udawać, że to nigdy się nie stało?

- Jak ty to sobie wyobrażasz? Już zawsze gdy będę na ciebie spoglądał, przebywał w twoim towarzystwie będę widział to jak namiętnie cię całuję, dotykam...

- Nie chcę cię tracić Richi! Ta noc nie może zniszczyć naszej wieloletniej przyjaźni! Richard, spójrz na mnie i powiedz, że mam rację. - Delikatnie podniosłam jego podbródek do góry - Richi?

Przez chwilę spoglądaliśmy sobie głęboko w oczy. Nie chciałam się przyznać, ale moje ciało szalało, serce rwało się do niego, biło sto razy szybciej, gdy przebywałam w jego towarzystwie, gdy czułam jego bliskość. Ostrożnie złapał moją dłoń.

- Ta noc była błędem - Szepnął. - Masz rację... Zapomnijmy o tym i udawajmy, że to się nie wydarzyło. Też nie chcę tracić ciebie, za wiele dla mnie znaczysz.

Pokiwałam głową. Chciałam zatamować łzy, nie chciałam, żeby je widział. Od tej pory już nic nie będzie takie samo...



****

Witam ;* 

Ola zwariowała, ale... To w sumie nic nowego :D
Wiecie, co mądrego stwierdziłam? Jak mam pomysły na nowe to będę pisać, nie zamartwiając się tymi, które mam jeszcze nie ukończone. Wiem na pewno, że tam wrócę i kiedyś dopiszę brakujące rozdziały. Ale teraz... Póki mam pomysły i wenę to dlaczego mam nie skorzystać? Moje pierwotne założenie było takie, że nie zaczynam nic nowego, dopóki nie skończę pozostałych, ale po głębszym zastanowieniu stwierdziłam, że to bez sensu.
Może mogę powiedzieć, że to mój mały powrót ^^

Nie wiem, co ile będą się pojawiały nowe odcinki. Może, co tydzień, a może co dwa. Jeszcze zobaczę :) Wiem jedno... Sezon się zaczął i mnie natchnął :D A dlaczego Richard? Niech to pozostanie moją tajemnicą :D (Monn, wiem, że Ty wiesz, bo Ci powiedziałam, ale nie wydaj mnie :D)

Pomysł może i oklepany... I sama w sumie nie wiem, jak potoczą się dalsze losy naszych bohaterów ^^ To przyjdzie z czasem :D 
Dawno nie pisałam o skokach, nie? :D 

Do następnego rozdziału, misiaki ;) 

Pozdrawiam ;*